I LOVE NEW YORK! - Prep Course Week

Hallo Hollanders!

Daar is 'ie dan eindelijk: mijn aller eerste post vanuit Amerika! Aan de bezorgde zielen kan ik meedelen: het gaat goed met mij. Ik ben nu meer dan 3 weken van huis en er is in de tussentijd zoveel gebeurd! Vooral heel veel leuke dingen, waar ik met plezier op in zal gaan in mijn postjes op deze blog. Diegenen die mij goed kennen, weten ongetwijfeld al dat dit geen kort verhaaltje gaat worden - integendeel! Voor diegenen die niet zulke lezers zijn, zal ik de kernwoorden dikdrukken, zodat je zonder mijn gelul - ik kon er even geen mooier woord voor bedenken - te lezen, toch nog een globaal beeld krijgt van mijn leven hier. Deze post gaat over de Prep(aration) Course in New York City: een geweldige week, in een geweldige stad!

Dag 1: Goodbye Holland, Hello America!

Mijn avontuur begint op 15 augustus 2013, om 3 uur 's nachts, om precies te zijn. Mijn mama en papa, zusje en vriendje, vergezelden me naar Schiphol Airport, waar ik de rest van de Nederlandse exchange students ontmoette. Nadat de bagage was ingecheckt (precies 23 kilogram, het maximum!) was het tijd om afscheid te nemen, en was ik dan echt vertrokken. Een raar en naar gevoel! 

De Laatste Omhelzing voor de komende maanden. Zo'n band die wij hadden, reikt overzee, en is niet te verbreken, mits het oprecht is. Menen dat het zelfs mogelijk is zo'n band te verbreken - of nog erger, tijdelijk verbreken - is dwaasheid. Just wanted to make that clear.

In het vliegtuig maakte ik al mijn vriendinnetje voor die week - Famke.

Voor ik het wist waren we met z'n allen, super excited, in Londen. Hier moesten we 4 uur wachten, maar gelukkig was er wi-fi. 

De Nederlandse exchange students!
V.l.n.r.: Lone, Amarens, Lars, Leon (Duitser die we tegen het lijf liepen), Iris H, Britt
Sofie, Iris S, Famke, Ik

Ik zou mezelf niet zijn als alles vloeiend zou verlopen - stel je voor! Bij de douane werd mijn rugzak opeens apar genomen, en helemaal uitgepakt (10 kilo aan spullen, perfect in een soort driedimensionale puzzel ingepakt!), toen ik me realiseerde dat het de schudbol was die ik voor mijn gastzusje had gekocht - en vloeistoffen moeten apart door de douane heen. Ik was dat verdomde ding geheel vergeten! Maar ik was niet de enige: mijn reisgenote werd ook getroffen door zulke pech, te wijten aan... haar komkommer! 

Bij de gate ontmoetten we een enorme groep gele soortgenoten, waarvan een deel op de Prep Course ging, en drie begleiders. Het vliegtuig naar New York was enorm! Ik zat naast Famke en Iris H, en naast Iris kwam Malene uit Noorwegen zitten. Malene had haar gastgezin maarliefst 40 minuten daarvoor te horen gekregen! 

Na uren in het vliegtuig te hebben doorgebracht, zette ik eindelijk mijn eerste stap op Amerikaanse bodem. In de rij voor de controle in New York ontmoetten we een aantal buitenlandse exchange students. Famke deelde salmiak en drop uit aan Zwitserse meisjes - het resultaat was hilarisch! Ze vonden het zo smerig - ze konden maar niet begrijpen hoe wij dat konden verteren! De Nederlanders lagen helemaal in een deuk. In diezelfde rij probeerden we Malene te leren tellen in het Nederlands, en zij ons in het Noorweegs. 

Toen was ik aan de beurt voor de controle. Ik moet bekennen dat ik nauwelijks verbaasd was toen deze meneer tot de conclusie kwam dat het nummer op mijn visum niet matchte met het nummer op mijn andere formulier. *zucht* Kom maar even mee, mevrouw! *sjok, sjok* Daar zat ik dan, in een kamer die in mijn ogen aandeed als een kamer voor illegale immigranten. Gelukkig zat daar 1 van de begeleiders, dus helemaal verloren voelde ik me niet. Uiteindelijk bleek het nummer op mijn visum niet te kloppen (U wordt bedankt, meneer of mevrouw van de ambassade!), maar de douane was zo vriendelijk deze aan te passen. De reis kon voortgezet worden. 

Met de bus gingen we toen naar de campus van The College of New Rochelle, dichtbij New York. Onderweg spotten we al volop gele taxi's, schoolbussen, typisch Amerikaanse huizen en fastfoodketens. 

Famke en ik op ons charmantst - na een hele dag reizen.

De eerste McDonalds was niet lang na vertrek gespot. 

Bij de campus aangekomen kregen we een kamer toegewezen, die ik deelde met Laurine uit Frankrijk en Anna uit Zweden. 

The College of New Rochelle

Links: mijn bed Rechts: onze kamer

Daarna kregen we ons avondeten: een GIGA pizza en superzoete ultra oranje fanta. De eerste ervaring met een Amerikaans cultureel aspect.

Links: mijn stuk, met o.a. kip, en ik gok bacon - van de overige ingredienten wil ik het niet weten! Rechts: We blijven tieners - of kinderen in dit geval - want de broccoli (groente! gezond!) werd met geen vinger aangeraakt.

Dag 2: Jetlagged & American Football

Om half 7, lokale tijd, werd ik alweer wakker. In New York staat de klok 6 uur terug in vergelijking met Nederland. Het ontbijt was - en dit was een verrassend - goed, hoewel alles een stuk zoeter dan wat ik gewend ben (al ben ik van mening dat de zoetheidsgraad van die yoghurt een voorbeeld is voor de zure yoghurt bij Albert Heijn). Na het ontbijt hadden we een "Welcome Meeting", waar de begeleiders van alles uitlegde, we een voorstelronde deden (het nut hiervan valt te betwijfelen! 50 namen moeten worden onthouden en net zoveel vergeet je er meteen weer) en we in 4 teams werden opgesplitst - gedurende de week vond de STS Olympic plaats, waarin de 4 teams in verschillende spellen en wedstrijden om de eretitel streden. Ik zat in het team van begeleider Rebecca, en zij is echt awesome. Overigens ben ik over alle begeleiders zeer tevreden. Qua begeleiders heb ik alleen ervaring met het collegekamp van mijn school in Nederland, en die situatie is te vergelijken met het rollenspel in "Das Experiment", naar mijn mening. De begeleiders van deze week waren de begeleiders naar mijn hart. 5 twintigers, die er waren om ons te helpen, en niet om ons koest te houden. 

Die ochtend hadden we, na een rondleiding over de campus, onze eerste "classes". De eerste klas draaide om elkaar beter te leren kennen, op team-level. In de tweede klas moesten we een brief schrijven over onze expectations van dit jaar. De derde klas ging over New York, en we moesten in kleine groepjes een spreekbeurtje doen over een deel van de stad - in mijn geval 'Manhattan'. Ook hebben we een teamnaam bedacht: de 'Yellow Yankees' (NB. De Yankees zijn het baseball team van New York). Ik bedacht vervolgens de yell: iedereen gaat in een kring staan, gesorteerd op de taal die je sprak, en dan schreeuwt iedereen omstebeurt 'geel!' in zijn eigen taal, terwijl je je hand naar het midden van de kring brengt, en ten slotte een gezamenlijke schreeuw 'Yellow Yankees!'. 

In de middag deden we American Football tegen een ander team. Wat een vreemde sport! Ik holde maar een beetje in het rond. Het was wel melig.

Die avond was het toetje banana cream pie, super zoet maar oh zo lekker! Daarna hadden we rehearsal voor de "Farewell Show" op de laatste dag met mijn team. Ook hadden we een Fire Drill (brandoefening). Dit was heel grappig omdat, eenmaal buiten, een teamgenoot van mij gemist werd. Rebecca ging haar zoeken, en toen Rebecca haar eenmaal gevonden had, zei dat meisje: "Ik hoorde wat..." (terwijl het alarm loeihard afging) en Rebecca antwoordde: "We hebben een fire drill!", waarop zij zei: "Wat is een fire drill..?". Dit was zo grappig omdat iedereen buiten stond en wist dat we die avond een fire drill hadden! Misschien is dit zo'n situatie waar je bij moet zijn geweest om het grappig te vinden, maar toch voor diegenen met een goed inlevingsvermogen, hier is de grap. 

's Avonds was er een treasure hunt, waarbij we met ons teams allerlei gekke dingen moesten verzamelen - denk aan ondergoed, een firefly, en nog meer rare dingen - en ik en Christina (uit Denemarken) hadden het gehele uur verspild aan het overschrijven van het Amerikaanse volkslied (die overigens compleet over hun oh-zo-geweldige vlag gaat!), tot we bij terugkeer erachter kwamen dat we dit lied niet moesten overschrijven, maar ZINGEN! Alles voor niets dus...!

Alicia & Valentin zingen een prachtig duet terwijl ze op hun kop staan! Dit was een van die maffe opdrachten van de treasure hunt

Dag 3: SoHo, Manhattan, New York City

Vandaag gingen we met de bus naar New York. Onderweg vertelde 1 van de begeleiders van alles over de stad. Toen maakten we een stop bij Central Park. Hier zijn we via de Strawberry Fields, een memorial voor John Lennon, gelopen naar de Cherry Hill Fountain. 

Daarna hebben we The Lake gezien, met de witte brug die ook in veel films terug te zien is. 

Toen reden we verder naar Ground Zero, maar tot mijn spijt konden we die helaas niet zien omdat het alleen betaalde toegang was. Wel hebben we het nieuwe World Trade Center gezien, dat na zijn voltooiing het hoogste gebouw in New York zal zijn.

Het nieuwe WTC

Famke en ik met deze New Yorkse agent

Daarna kregen we in SoHo vrije tijd. Iris, Famke en ik zijn toen een richting ingeslagen en we zijn in een aantal winkels geweest, maar veel shopbehoefte was er niet, gezien we niet veel meer mee konden nemen in het vliegtuig. Toen gingen we naar de Starbucks (duhhh, we're in NY!) en daar ontmoetten we anderen uit de groep waar we toen mee erder liepen, weer dezelfde richting in... We zijn toen in een  kledingwinkel geweest die Amsterdam heet (die overigens niks te maken had met Amsterdam), waar we in de praat raakten met een man uit Seattle. Het leuke aan Amerikanen is dat ze je vaak random aanspreken.

Verdere bijzonderheden? Iedereen hier op de Prep Course denkt dat Dutch hetzelfde is als German ('Deutsch')!!! Ook werden alle meiden wild van de Victoria's Secret-shop hier en ik dacht echt zo van puntje puntje puntje... En de All Stars zijn hier, in euro's, 37, in plaats van de Nederlandse 59. 

Gevonden in de Scholastic-shop hier (NB Scholastic is de Amerikaanse uitgever van oa. Harry Potter)

Converse-shop

Ik kan toch geen post over New York schrijven zonder een foto van een New Yorkse taxi! De wereld ziet geel van de taxi's (en van de STS exchange students) hier.

Deze foto mag dan wel niet veel zeggen, ik vond het toch bijzonder om te zien dat er zelfs zulke 'oude' gebouwen zo hoog gebouwd zijn! Voordat ik hier was geweest en ik dacht aan New York, dan dacht ik aan wolkenkrabbers, gemaakt van glas of metaal, maar ik was verbaasd toen ik zag hoe hoog zelfs de stenen gebouwen zijn! SoHo is trouwens een heel ander soort deel van Manhattan dan in de buurt van Times Square. Hier zijn de gebouwen veel knusser. 

Terug op de campus kregen we diner, met een brownie achteraf, en dat zou zeker niet de laatste zijn van die week!! Die avond hadden we weer rehearsal, en ten slotte een filmavond. We keken de film "A Walk To Remember", maar ik was serieus de enigste die hem volgde...!

Dag 4: Working Out

's Ochtends hadden we een presentatie van de leiders, waarin ze nog eens diep ingingen op de reden waarom we hier eigenlijk zijn: ons High School Year! Ze bespraken allerlei situaties, beantwoordden onze vragen en vertelden over hun eigen ervaringen. Na deze bijeenkomst voelde ik me goed voorbereid, en realiseerde ik me ook dat er niemand op de wereld is, behalve mijn lotgenoten, die weten hoe het is om een exchange student te zijn. 

Na de lunch was het tijd voor de nationale sport baseball. Dit vond ik veel leuker dan American Football, vooral omdat ik er niet volledig in suckte. 

Het baseball veld

Historisch momentje: een sportende ik!

En ik was binnen...! Dit was echt zo'n *fjieuw* ik heb het gedaan en..... nu kap ik ermee

Daarna hadden we een wedstrijd in synchroon zwemmen (voor de duidelijkheid: alle activiteiten die we deden, zijn onderdeel van de STS Olympics). Het was een en al pret... met onze badmutsen op! Die van mij paste niet door mijn dikke haren, en toen viel dat ding af tijdens ons optreden *I told you guys*. 

Famke en ik met onze badmutsers op

Oefenen voor het optreden

's Avonds hadden we cheerleading *nog meer sport, zucht zucht*. Eerst legde een cheerleadster ons wat pasjes uit. Daarna moesten we zelf een dans bedenken. De eerste 45 minuten verspilden we aan het bedenken hoe we iemand zo snel mogelijk op iemand anders nek konden krijgen, en toen we concludeerden dat dit niet echt een strak plan was, hadden we nog 15 minuten om iets in elkaar te flansen. 

Randomness

Ten slotte hadden we nog een quiz over New York en rehearsal. De enige Chinees van de groep maakte toch wel de grap van de avond. Ik was een liedje over yellow aan het zingen (want we zijn de Yellow Yankees) tot hij verschrikt uitriep: "Wat zing je daar?" - "Uhm, Yellow? Yellow Yankees? Tring Tring gaat daar een belletje rinkelen?" Waarop hij zei: "In het Chinees heeft yellow een andere betekenis..." Maar die betekenis wilde hij niet zeggen! Na lang aandringen besloot hij dat hij het wel kon typen op zijn iPhone. Wat bleek? Yellow is het Chinese woord voor sex. Daar moesten we heel erg om lachen (Dit is weliswaar een hilarisch moment op dat moment zelf). Sowieso viel er de hele week veel te lachen, maar dat ga ik niet allemaal lopen typen want dan gaat het grappige eraf.

Dag 5: Now You're In New Yooooooooork 

Vandaag gingen we met de trein naar New York! We arriveerden op het Grand Central Station (associeer dit met Madagascar, lezers!). Toen liepen we naar Times Square: het Times Square, dat niet zo spectaculair is als men verwachten zal, tenzij je er op New Year's Eve bent. De rode stairs zijn ook minder interessant dan ik me voorgesteld had. We kregen toen vrije tijd, die ik doorbracht in de M&M store en een souvenirshop. Daarna moesten we weer verzamelen voor een lunch in Planet Hollywood. 

Kijk niet op van een Amerikaanse vlag hier! Er zijn meer Amerikaanse vlaggen in deze stad dan mensen, zou ik durven zweren! Het is toch een en al malligheid, die vlag hier. Stel je voor dat we ons land zouden behangen met de Nederlandse vlag! Ik zou me toch zeker mijn ogen uit mijn kop schamen. We zullen het Mr. American Flag maar vergeven - het is immers een knappe vlag

Met Famke & Mario... 

Times Square

Met Valentin (uit Zwitserland) in de M&M store

Hebbedingetjes in de M&M store

I <3 NY M&Mpje

Met m'n roomie de Parisienne Laurine

Met Famke, Laurine en Marianne

Na de lunch gingen we naar het Rockefeller Centre, om vanaf de 70ste verdieping heel New York van bovenaf te bewonderen, inclusief het Empire State. In de rij raakten we in de praat met twee Australische mannen, die opmerkten dat je 'aan ons accent kon horen dat we uit Nederland kwamen', en we wisten even niet of we dit kwetsen moesten opvatten.

Het Rockefeller Center (Top Of The Rock observation deck)

Central Park vanaf Top Of The Rock

Met Famke en CP. Er was iets heel grappigs op dit moment, vandaar dat ik zo'n muil trek

De ene kant....

....en de andere kant (incl. Empire State Building)

Empire State Building

Toen we weer beneden waren, zijn we over Fifth Avenue richting het Empire State Building gelopen, en vanaf daar via Broadway terug naar Times Square. Famke en ik gingen weer dollartjes verspillen bij de Starbucks.

Je zult versteld staan van de Nederlandse invloeden in Amerika. Het is alleen jammer dat niemand realiseert dat wij daar iets mee te maken hebben!

Wat geel voor de sfeer

Empire State van onder genomen... grapje. Hij/zij is wel wat minder interessant vanaf hier. Zou net zo goed een knap hoge flat in Amsterdam kunnen zijn. (Beste lezer, ik heb geen hoge achting voor hedendaagse architectuur)

Zo wordt het toch weer interessant

Ik kreeg een vaag gevoel in mijn onderbuik dat dit puur onderdeel is van hun campagne

Het hoogtepunt van de dag (nog hoger dan de top of the rock!) vond ik de boottocht, die ons toeristjes langs de skyline voerde. Hier hebben we het vrijheidsbeeld gezien (Vroeger had ik haar groter verwacht, maar bezoekers van New York verhalen altijd dat zij kleiner is dan je zou denken, en nu was ze in mijn ogen toch weer groter dan ik had verwacht). 

De foto is niet zo heel denderend maar het gaat even om de regenboog, oke?!

De skyline zonder Twin Towers, met nieuwe WTC

There she is!

Empire State by night

De dag werd geweldig afgesloten met een limousine rit terug naar het Grand Central. Met zijn 16en in zo'n limo gepropt (Nooit van m' n leven zal ik weer durven beweren dat limousines ruim laat staan comfortabel zijn!) - ik zat op de grond met Christina - hadden we de grootste pret. De muziek luid, wijzelf zelfs luider. Toen meneer de limo chauffeur het dakje boven mijn hoofd open deed, had ik, voor ik het door had, al mijn hoofd door het dak gestoken, en kon ik vanaf hier New York langs me zien gieren! Geweldig - tot dat bleek dat dat helemaal niet mocht. Wel heb ik een fotootje kunnen nemen. Dat is deze. Er valt niet veel te zien, maar het gaat om de emotionele waarde, lezer.

Mr. Limo

The Yellow Yankees with Mr. Limo

The greatest exchange students ever

Dag 6: Beach day

Vandaag hadden we een class US History. De lezer die mij kent, zal zich kunnen indenken hoe leuk ik dit vond. De les werd gegeven door een Amerikaanse High School teacher, die in 2 uur de gehele Amerikaanse geschiedenis had verteld. Dit was zelfs voor de minder leergierige een interessante les, gezien hij het heel leuk meedeelde, met veel participatie van zijn publiek. De hele week hadden we de regel, dat als je ergens te laat kwam, dat je dan iets moest zingen (meestal je eigen volkslied - godallemachtig! Ik begon toen pas de belachelijkheid van een volkslied te zien), en deze leraar deed vrolijk met die regel mee. Op een gegeven moment besloot hij zelf maar het Amerikaanse volkslied te zingen - hij had nog een aardige stem ook. Mijn kennismaking met deze Amerikaan, met zijn paardenstaart, rode outfit en prachtige rode stropdas-met-witte-schaapjes-en-een-zwarte, was een voorbeeld van vele die zullen volgen.

Daarna hadden we het deel van de ochtend waar iedereen zich minder op verheugde: speech. Iedereen moest een speech voorbereiden - over ik weet niet wat! - omdat ze dachten (in de praktijk maakte het waarschijnlijk een miniscuul verschil) dat het handig zou zijn dit alvast te oefenen, voor het geval je een keer een speech moest houden voor je nieuwe klas of zo iets dergelijks. Mijn onderwerp was 'dresscodes'. Helaas beperkt mijn kunde zich tot de geschreven tekst! Het stukje dat ik opgeschreven was, was er een waarover ik tevreden kon zijn, maar zodra ik het moest opvoeren, raakte ik de draad kwijt.

's Middags vertrokken we naar Jones Beach. Sommigen hebben gezwommen, maar ikzelf was niet zo in de mood, en ik vond het weer ook niet echt zwemproof. Toch heb ik me zeer goed vermaakt. We hadden geld meegekregen om onszelf bij een strandtentje te voeren (maar vergis je niet bij het woord strandtent! Beeld je absoluut geen Scheveningen-achtig sfeervol zaakje in!). Wij (Famke, Lynn, Alicia en ik) namen alledrie een kids meal, oftewel, een normaal menu (qua size en price), en zo'n meal houdt dus in: chicken nuggs, friet en cola. Wat voelden wij ons Amerikaans op dat moment! Vervolgens hadden we nog rehearsal at the beach, dat heel leuk was. We deelden de anderen namelijk drop uit, wat tot het resultaat had dat de Zweedse Susanna het dropje uitspuugde van afschuw!

Met Tony (uit China)

Dag 7: Showtime!

Vandaag hadden we class. We moesten omstebeurt met onze leidster Rebecca praten over de expectations brief die we aan het begin van de week hadden geschreven. De anderen moesten repeteren voor de show. Over mij was ze heel positief, gelukkig. Toen heb ik ook nog afscheid genomen van de Starbucks, die hier op de campus zit (Starbucks verschuilt zich op de mafste plekken hier in The States!). Daarna was het tijd om in te pakken... 

Foto gemaakt door Valentin, met zijn awesome camera

Na nog een generale repetitie was het showtime!! De show heette de Farewell Show. Een soort bonteavond, maar dan met 4 acts van elk zo'n 15 minuutjes. Famke heeft het voor me opgenomen. Er zitten veel grapjes in die met de week te maken hadden, waardoor buitenstaanders sommige delen waarschijnlijk niet zullen begrijpen. Ook weet ik niet of alles even duidelijk te verstaan is. In ieder geval doen wij in ons optreden een variant op het youtube-filmpje "Songs in Reallife", met als thema de New York prep course week. De Banana-song was het ding van die week.

's Avonds gingen we op weg naar New York voor de broadway show Spiderman. Dit was heel erg gaaf. Ik had er niet veel van verwacht, omdat het ' Spiderman' was, maar het was echt indrukwekkend! De zang en het acteren niet eens zo heel erg, maar het decor was fenomenaal. Het verhaal was verder wel onderhoudend, en dat voor een 2,5 uur durende show! Daarna moesten we met z'n allen terugrennen voor de trein. Ik moest van iedereen die avond al afscheid nemen, gezien ik samen met 4 anderen als enige om 4 uur 's ochtends zou vertrekken in plaats van 5 uur (in verband met mijn vlucht). Om half  1 lag ik op bed, en om 3 uur moest ik weer op!

Het was een week met veel mooie en leuke herinneringen. Een week om nooit meer te vergeten. Een week waar ik met veel plezier aan terugdenk. Een geweldige week die slechts de poort vormde van een geweldig jaar...

Hoe mijn avontuur verder gaat? Dat hou ik nog even geheim...

Tot de volgende keer!